“Direktiva broj 25” stiže u Srbiju: Dragocjeni istorijski dokument koji je odredio sudbinu Kraljevine Jugoslavije 

Republika Srbija je na inicijativu Muzeja žrtava genocida otkupila jedan od trinaest primjeraka “Direktive broj 25” kojom je njemački kancelar Adolf Hitler izdao naređenje za napad na Kraljevinu Jugoslaviju i Kraljevinu Grčku.

Iz institucija nije bilo zvaničnih informacija o cijeni koja je plaćena za ovaj dragocjeni istorijski dokument, a sajt za onlajn aukcije “Alexander Historical Auctions” je 29. novembra prodao upravo primjerak “Direktive broj 25” za 42.500 dolara. To je, takođe, bio najvredniji predmet u kolekciji koji je prodat tog dana.

Ukoliko je baš taj primjerak onaj koji stiže u Srbiju, izvjesno je da je država izdvojila i veći iznos, budući da se kupci obavezuju da plate posebnu premiju u iznosu i do 25 posto vrijednosti artefakta, kao i sve dodatne takse.

“Direktiva 25” je dokument čiji je sadržaj označio početak Drugog svjetskog rata na cjelokupnoj teritoriji Kraljevine Jugoslavije, u ranim jutarnjim časovima 6. aprila 1941. godine.

Istoričar dr Aleksandar Stojanović iz Instituta za noviju istoriju Srbije za Euronews Srbija objašnjava da je izdavanju direktive prethodio puč 27. marta koji je Hitlera “doveo do stanja izbezumljenosti”.

“On je nakon više meseci pregovaranja sa jugoslovenskom vladom i knezom Pavlom i nakon toga što je praktično čitav evropski jugoistok pristupio Trojnom paktu to doživeo kao ličnu uvredu, veliki šamar, kao akt izdajstva. Jer, bilo je evidentno da je 27. mart pre svega čin srpskih oficira i srpskog naroda i njegovog antifašističkog opredeljenja – poređenja radi, u Zagrebu nije bilo nikakve demonstracije niti sličnih događaja. Tada je već postojeća Hitlerova srbofobija zbog Prvog svetskog rata dobila drastične razmere i on je tada bio rešen da potpuno uništi Jugoslaviju i da onemogući bilo kakvo dalje jačanje srpskog etničkog i političkog elementa na Balkanu”, objašnjava dr Stojanović.

U direktivi Hitler objašnjava da je usljed puča došlo do promjene političke situacije u Jugoslaviji i da se zbog toga ona smatra “neprijateljskom zemljom” i naređuje da se počnu pripreme za njeno vojno uništenje.

“Pominje se i kooperacija s italijanskim snagama, napad na Srbiju iz pravca Graca i iz pravca Sofije i da će početak napada – kao što se zaista i desilo – predstavljati snažno avio-bombardovanje svih strateških uporišta, prije svega aerodroma i vojnih postrojenja na prostoru Kraljevine Jugoslavije”, dodaje Stojanović.

Napad je, prema direktivi, izveden u koordinaciji s akcijom “Marita”, to jest, napadom na Grčku.

“Plan operacije Marita i Direktiva 25 su direktno povezane. Naime, čitava situacija na evropskom jugoistoku je dobila je jedan veoma nepovoljan spin u trenutku kada je Benito Musolini bez prethodne Hitlerove saglasnosti napao Grčku. On je na neki način bio ljubomoran na ratne uspehe i osvajanja svog velikog saveznika i želeo je da pokaže da su i Italijani sposobni da imaju imperiju. Međutim, u Grčkoj su naišli na čvrst otpor i ne samo da su se zaglavili sa ofanzivom tamo krajem 1940. godine, već su i bili odbačeni na teritoriju Albanije koja se nalazila u sastavu italijanske države”, objašnjava sagovornik.

Aprilski rat i bezuslovna kapitulacija

Napad Musolinija na Grčku otežao je položaj Jugoslavije koja je do tada uspijevala da održi status neutralnosti u ratu i došlo je do ogromnog pritiska da pristupi Trojnom paktu.

“Nemačka je napala Jugoslaviju 6. aprila 1941. i napad je tekao kako je bilo i predviđeno Direktivom 25. Prvo je zemlja bombardovana iz vazduha i izvršeni snažni kopneni napadi na teritoriji Jugoslavije iz pravca severa, zapada i jugoistoka. Jugoslovenska vojska nije stigla ni da objavi opštu mobilizaciju”, kaže dr Stojanović.

Prema njegovom mišljenju, Jugoslavija je u Aprilskom ratu u svakom pogledu bila neravnopravna.

“Oružana sila kojom je Nemačka napala Jugoslaviju bila je višestruko nadmoćna, tehnički neuporedivo bolje opremljena i izvežbana, a to su bile snage koje su u prethodnih godinu i nekoliko dana učestvovale u ratnim operacijama. S druge strane, Vojska Kraljevine Jugoslavije, osim kada je reč o pojedinim rodovima, bila je  prema opremljenosti, u solidnom zaostatku za Nemačkom vojskom, a postojao je i jako veliki problem lojalnosti oficirskog kora i vojnika na prostoru Hrvatske i Slovenije”, objašnjava istoričar.

Operacije su samo 12 dana i rat je okončan potpisivanjem bezuslovne kapitulacije jugoslovenske vojske dok je kralj Petar sa vladom emigrirao i nastavio učešće u Drugom svjetskom ratu kao pripadnik antifašističke koalicije.

“Prilika kakva se ne propušta”

Sadržaj “Direktive 25” odavno je dobro poznat u istoriografiji, kaže naš sagovornik i preveden je, između ostalog i na srpski jezik.

“Jugoslovenski istoričar Bogdan Krizman je još početkom pedesetih godina prošlog veka objavio i monografiju koja se zove ‘Hitlerov Plan 25 protiv Jugoslavije’. Dakle, tema je odavno poznata u nauci, ali što se tiče vrednosti samog dokumenta kao jednog svedoka istorije i kao muzejskog artefakta, svakako je reč o veoma dragocenom dokumentu i mogućnost koja je država dobila da ga otkupi, nije trebala biti propuštena”, ocjenjuje dr Stojanović.

Kako je ranije za Tanjug rekao Dejan Ristić iz Muzeja žrtava genocida, dokument je jedan od najznačajnijih u nacionalnoj istoriji, a za njegov otkup bilo je zainteresovano više od deset učesnika aukcije.

“Ovo je zaista veliko, veliko otkriće i činjenica da je Republika Srbija u posjedu tog dokumenta od tog velikog značaja”, naglasio je Ristić.

Prema njegovim riječima, taj dokument se može uporediti sa izuzetno malim brojem istorijskih izvora.

“Ukoliko bismo ga upoređivali, to je svakako austrougarska objava rata Kraljevini Srbiji od 28. jula 1914. godine”, rekao je on.