Džaferović ne priznaje referendume u DNR, LNR, Hersonu i Zaporožju, a priznao bi samoproglašeno Kosovo
Piše: Srđan Šekara
Referendume u DNR, LNR, Hersonu i Zaporožju, zaštitnik krvoločnih mudžahedina, koji je kao takav izabran za bošnjačkog člana Predsjedništva BiH, Šefik Džaferović ne priznaje, a sutra bi, da nije Milorada Dodika, priznao samoproglašeno nezavisno šiptarsko Kosovo, gdje niti je bilo izjašnjavanja građana, niti bilo kakvog demokratskog procesa, izuzev ako to nije otvorena podrška SAD i zapadnog svijeta koji je davno pod noge bacio međunarodno pravo.
Ovaj opskurni lik sarajevsko-zeničke, takođe mračne ratne ideologije i stvarnosti i aktuelne političke scene koja i danas zamišlja Bosnu kao muslimansku državu po modelu koji je u svojoj “Islamskoj deklaraciji” davno predstavio “otac svih Bošnjaka” rahmetli Alija Izetbegović, još jednom je potvrdio svoju nedosljednost u tumačenju svega i svačega, uključujući i samu Povelju UN, u kojoj po njemu piše i ‘vako i ‘nako (sjetite sa politike jedno do podne, a drugo popodne), ali i osobinu da sam iznosi “zvanične stavove države BiH”, potpuno zanemarujući Ustav i činjenicu da se ta ista BiH sastoji od dva ravnopravna entiteta, da u njoj žive tri konstitutivna naroda, te da njenu spoljnu politiku utvrđuje tročlano Predsjedništvo, a ne Šefik Džaferović.
Iako je sve rečeno manje, više poznato javnosti, baš kao što je poznato da ovo nije prvi put da dva bošnjačka člana Predsjedništva BiH, od kojih jedan predstavlja Hrvate, samovoljno iznose zvanične stavove koji to nisu, nije na odmet podsjetiti gdje bi Republiku Srpsku i srpski narod dovela svaka ona politika koja bi “prihvatila realnost”, pa tako i nelegitimnog stranca u ulozi lažnog visokog predstavnika Kristijana Šmita i Ahmetovićevu rezoluciju njemačkog Bundestaga čija zajednička vizija jeste ustavno preuređena, unitarna i građanska BiH u kojoj bi sutra neki Šefik, Željko, Bakir ili ko već mogao da govori u ime svih, pa tako i Srba, ne pitajući ih za mišljenje i stav o bilo čemu.
Onaj ko prihvati tu “realnost”, a čuli smo to i od kandidata opozicije u Srpskoj za inokosne funkcije, mora biti svjestan da bi digao ruku za političko ropstvo sopstvenog naroda i trasirao put za nestanak Republike Srpske kakvu imamo, što bi nas kao narod dovelo u poziciju da prije ili kasnije, ma koliko to grubo zvučalo”,nestanemo sa ovih prostora koji jesu naši, za koje smo se borili i mi i naši preci, donoseći slobodu i sebi i drugima.
Zato je važno da prepoznamo sve procese i zamke i ne oćutimo baš nijedan samovoljni stav političkog Sarajeva u kojem se uvijek, po pravilu, bez obzira na temu i mjesto dešavanja, traži razlog za upiranje prstom u Republiku Srpsku i njene institucije i zvaničnike, čak i onda kada se svjesno izbjegava direktno pominjanje njenog i njihovih imena i kada se to čini “između redova”. Stoga, u pamet se narode srpski!
Nije sve u stipendiji…
Oznake: Srđan Šekara
