ISTINA O “KRAJIŠNIKU”: Novo izdanje romana “Krv na crvenom” Tome Marića

Izuzetno čitani roman “Krv na crvenom” Tome Marića, čuvenog pisca i novinara, stalnog saradnika Sportskog žurnala, doživeo je novo izdanje koji govori o stradanju, u svim oblastima života, srpskog naroda u Drugom svetskom ratu, pogotovo u Krajini.

Prvi se na udaru našao SK Krajišnik kojeg je ustaška vlast označila kao velikosrpsku instituciju i zabranila njegov rad. Ta gorka istina potvrđena je i kod komunista, tako da je sportski ljubimac tadašnje cele Vrbaske banovine za sva vremena prestao da postoji. Njegovi najistaknutiji pojedinci predvođeni Oto Bojerom i Milcom Novakovićem, morali su da pređu u Borac i tako izbegnu represiju nove vlasti, piše Sportski žurnal.

Mnogi “Krajišnikovci”, koji su u izbeglištvu bili u Beogradu, posle rata vratili se u Banjaluku, opet su krenuli put Beograda, predvođeni Slavkom Campekom Petrovićem, vedetom Krajišnika i više nikad se nisu vratili u Banjaluku. O SK Krajišnik se nije smelo govoriti, isto toliko koliko i o pogromu i klanju u Drakuliću i Šargovcu, naseobinama na periferiji Banjaluke, gde je stradalo nedužnog sveta više od 2.500 od ustaške kame, prenosi sportdc.net.

Tek devedesetih godina minulog veka, kada se u krvi Jugoslavija raspadala, istina o Krajišnikovom stradalništvu došla je na svetlost dana zahvaljujući, između ostalog, Jovanu Jovici Cvijetiću koji je upravo Tomi Mariću, u “Banjalučkim pričama” ispričao surovu istinu:

– Čoveku pamet da stane, kad posmatra to iz ove perspektive, kakav je zločin učinjen prema Krajišniku, nikom kriv i nikom dužan, etiketiran je kao veliko srpsko uporište, a bio je sportski kolektiv u kojem je možda najmanje igralo Srba, njegov dres nosili su najbolji fudbaleri Vrbaske banovine. Uostalom, tu su bili braća Vlado i Josip Jović, Dinko i Adolf Podgornik, Zvonko Kurtović, Munib Filipović… Sve to nije vredelo da se Krajišnik doslovno izbriše kao da ga nikad nije ni bilo…

Posebno je zanimljiva bila životna storija Slavka Campeka Petrovića, uz Novakovića i Bojera, najistaknutijeg člana Krajišnika, koji je u Beogradu izrastao u velikog privrednika, ali nikada, kad bi Borac dolazio u Beograd da igra utakmice, nije išao na stadion ni Zvezde ni Partizana, a bio je veliki fudbalofil. Ne zbog Borca, već zbog žala i nepravde koja je načinjena Krajišniku.

Uskoro, novo izdanje romana “Krv na crvenom” naći će se u brojnim školskim bibliotekama od Banjaluke, preko Laktaša do Gradiške, Kozarske Dubice, Draksenića, Prijedora, kao poklon Elektrokrajine Banjaluka koja je i omogućila objavljivanje ovog izdanja na čelu sa Draganom Čavićem, nekadašnjim predsednikom Republike Srpske, a danas poslanikom u Narodnoj skupštini.

Lazarević: Svi smo išli na utakmice

Čuveni banjalučki profesor Predrag Gugo Lazarević, svojevremeno, kad je izašla iz štampe knjiga novinara Limuna Papića “SK Krajišnik – kojeg više nema”, rekao je:

– Svi dečaci iz moje generacije: Petar Pero Perović, Teodor Tošo Papić, Vojo Misaljević, znali su iz prve izdeklamovati najbolji tim Krajišnika, što večito govori koliko je on tada bio popularan među mladima. Svi smo išli na utakmice Krajišnika, na stadion “Bana Bogoljuba Kujundžića”, a posle rata ja više nikad nisam otišao na fudbalsku utakmicu u Banjaluci žaleći sve do današnjeg dana sudbinu Krajišnika.

Prvi primerak stigao u “Maraton”

Prvi primerak novog izdanja knjige “Krv na crvenom” stigao je u poznato sportsko sastajalište “Maraton” koji je ilustrovan scenama iz isto tako čuvenog filma “Maratonci trče počasni krug”, te portretima znanih Banjalučana, među kojima je i Tomo Marić, a sve je iscrtala “zlatna ruka” Ivana Stanišića – Brade.

(SB)