JUBILEJ: Fudbalski klub Borac osnovan prije 93 godine

Fudbalski klub Borac, ponos Banjaluke i Krajine, danas slavi 93 godine postojanja.

Ideja o osnivanju kluba rodila se 1925. godine. Grupa mladih trgovačkih pomoćnika, koja je svoje slobodno vrijeme provodila u kafani Putnik koja se nalazila na početku Martićeve ulice (danas Srpska), razgovarala je i na temu osnivanja svog sportskog kolektiva, a pomenutim razgovorima prisustvovao je i Veselin Masleša, koji je jednom prilikom rekao: ”Ako se borite, ukoliko se borite za svoja radnička prava, zašto da vam se klub ne zove Borac?”

I bi tako: poslije uobičajenih formalnosti, osnivačka skupština Radničkog sportskog kluba Borac održana je četvrtog julskog dana sljedeće godine, a za prvog predsjednika izabran je Rudolf Hiter.

Prvi trofej osvojen je dvije godine kasnije, na sletskom takmičenju u Sarajevu, kada je Borac savladao imenjaka iz Jajca rezultatom 7:1 u polufinalnom okršaju, dok je u finalu rezultatom 4:1 nadigrao Proleter iz Teslića, koji je na putu ka finalnom duelu rezultatom 2:1 bio uspješniji od Borca iz Višegrada.

U više navrata rad kluba je zabranjivan, ali nikada prekidan sve do zloglasne 1941. godine, kada je Banjaluka dospjela u ruke Ante Pavelića i Nezavisne Države Hrvatske.

Nakon mračnog perioda tokom 2. svjetskog rata, rad kluba je obnovljen 23. juna 1945. godine. Već 1950. godine Borac je debitovao na jugoslovenskoj fudbalskoj sceni kao trećeligaš, a prvi značajniji uspjeh ostvaren je na 35. godišnjicu kluba, kada je izboren premijerni nastup u elitnom rangu pobjedom nad ekipom Karlovca u posljednjem kolu (7:1).

Banjalučki tim je sa 34 boda osvojio titulu, a iza tadašnje generacije banjalučkih fudbalera redom su ostali: Željezničar, Trešnjevka, Sloboda, Čelik, Varteks, Lokomotiva, Šibenik, Proleter, Karlovac, Zagreb i Triglav. Za Borac su tad igrali: Kolak, Krivokuća, Švraka, Kasumović, M. Kulenović, Alfirević, Tomljenović, Spasojević, Vezmar, Janković, Knez, Radević, Biščević, N. Kulenović, Jurić, Andrijević, Timotijević, Gombović i Gomiršek, sve pod komandom trenera Mirka Kokotovića.

Neiskustvo igranja u eliti koštalo je crveno-plave ispadanja, a na naredni ulazak u najviši rang čekalo se do ljeta 1970. godine, kada su izabranici Kreše Arapovića kroz baraž, preko Osijeka i čačanskog Borca, ponovo došli do elite, a startnih 11 na tom meču činili su: Komadina, Pelc, Gavrilović, Alagić, Odić, Kušmić, Smileski, Jusić, Bećirbašić, Fazlić i Blažević.

Iz jugo-elite Borac je ponovo ispao 1974. godine, te kao drugoligaš iste godine igrao finale Kupa SFRJ protiv Hajduka u kojem je poražen rezultatom 1:0, što je, s obzirom na duplu krunu ”bilih” sa Poljuda, omogućilo igranje u Kupu pobjednika kupova, gdje je Borac prvo eliminisao luksemburški Rimelanž, a potom u dvomeču bio poražen od Anderlehta, kasnijeg osvajača takmičenja.

U prvoligaško društvo se crveno-plavi ekspresno vraćaju, 1975. godine, osvojivši prvo mjesto u konkurenciji 18 timova u zapadnoj grupi Druge lige, a u najvišem rangu igralo se do 1981. godine, kada se ponovo moralo u niži rang, u kojem se igralo sve do 1989. godine, kada je Borac po četvrti put izborio mogućnost da igra sa Crvenom zvezdom, Partizanom, Dinamom, Hajdukom…

Samo godinu dana ranije, Borac je došao do najvećeg uspjeha u istoriji kluba osvojivši Kup maršala Tita pobjedom na stadionu JNA u finalu nad Crvenom zvezdom rezultatom 1:0, a zlatnim slovima se tad u istorijsku knjigu upisao Senad Lupić, koji je pogodio mrežu Beograđana u 60. minutu. Donijelo je to mogućnost novog igranja u Evropi, a Borac je na jesen 1988. godine u KPK bio eliminisan od Metalista iz Harkova.

Najbolji rezultat u elitnom rangu Borac je ostvario u sezoni 1990-91 osvojivši četvrto mjesto, čime je izboren nastup u Mitropa kupu 1992. godine, koji je i osvojen pobjedama nad Fođom i Vašutašom.

Tokom ratnih dejstava na prostoru BiH, Borac je učestvovao u sistemu takmičenja Fudbalskog saveza SRJ, a prvi značajniji uspjesi u takmičenjima pod okriljem FS RS desili su se polovinom te dekade, kada su osvojena dva trofeja u Kupu Republike Srpske (trijumfi nad prijedorskim Rudarom 1995. i brčanskim Jedinstvo 1996. godine).

Prvu šampionsku titulu u Prvoj ligi Republike Srpske Borac je osvojio 2001. godine, dok je godinu dana kasnije formirana Premijer liga na nivou cijele BiH. Ovo takmičenje Borac je osvojio samo jednom (2011. godine), baš kao i Kup BiH, do kojeg se stiglo godinu dana ranije trijumfom u finalnom dvomeču nad sarajevskim Željezničarom.

Osvajanje kup-takmičenja, u kojem je Borac još jednom igrao finale i to 2004. godine u kojem je poražen od Modriče na stadionu Koševo, omogućilo je igranje u drugoj kvalifikacionoj rundi za Ligu Evrope, u kojima je Borac poražen od Lozane, godinu dana kasnije poslije titule se nastupalo u kvalifikacijama za Ligu šampiona, ali je u drugoj rundi nepremostiva prepreka bio Makabi iz Haife, dok je treće mjesto u prvenstvu 2012. godine omogućilo nove evropske nastupe, ali se već na startu nikšićki Čelik pokazao kao prejak.

Borac je iz Premijer lige BiH ispadao čak četiri puta (2005, 2007, 2016. i 2018. godine), međutim vraćao se već nakon godinu dana, a tako je bilo i sada. U prošloj sezoni je ubjedljivo osvojena šampionska titula u Prvoj ligi Republike Srpske, a trenutno se sadašnja generacija Borčevih fudbalera na Zlatiboru priprema za predstojeće premijerligaške nastupe, koji počinju 20. jula gostujućom utakmicom protiv Željezničara.

Borče, srećno u bh. eliti, ali, prije svega – srećan ti 93. rođendan!

Torta za rođendan

Fudbalski klub Borac je na pripremama na Zlatiboru proslavio 93. rođendan.

Slavljeničku tortu je uručilo osoblje hotela „Palisad“ a isjekli su je kapiten Stojan Vranješ i trener Branislav Krunić.

Ekipa je na pripremama do nedjelje, a imaće još dvije provjere protiv Mladosti iz Lučana (subota) i Radnika iz Surdulice (nedjelja), nakon čega slijedi povratak kući.

(sportdc.net, Srpskainfo)