Kako žive osobe koje ne osjećaju želju za seksom?

U svijetu koji je zaluđen seksom, osobe koje ne žude za ovom aktivnošću djeluju poput endemske vrste na koju se čudno gleda.

Čitaju li aseksualne osobe romantične romane? Da li gledaju pornografiju? Čitaju li tekstove koji mame naslovima sa seksualnim aluzijama?

U novoj knjizi ‘Understanding Asexuality’, Entoni Bogert, profesor psihologije s Univerziteta “Brok” i vodeći autor o aseksualnosti, ističe nekoliko ključnih naučnih tvrdnji o toj temi, uključujući i zašto je aseksualnost toliko važna za razumijevanje šireg spektra ljudske seksualnosti.

Bogert definiše aseksualnost kao ‘nedostatak seksualne privlačnosti’ ili ‘osjećanje žudnje’ prema drugima, i procjenjuje da je oko jedan odsto opšte populacije aseksualno. Poređenja radi, 1.6 odsto Amerikanaca identifikuje se kao osobe homoseksualnih sklonosti.

Ljudi, međutim, nisu jedina vrsta kad je riječ o seksualnim varijacijama, jer su istraživači često glodare korišćene u eksperimentima u laboratorijima u šali nazivali ‘frajerima’ ili ‘mekušcima’, u zavisnosti od njihove zainteresovanosti za seks.

Kod aseksualnih osoba bitno je napomenuti da njihovi reproduktivni organi savršeno rade, samo da pokazuju manji nivo seksualne želje.

“Kao što se i moglo očekivati”, objašnjava Bogert, “aseksualni ljudi manje fantaziraju od seksualnih ljudi. Ustvari, veliki dio aseksualaca uopšte nikad nije zamišljao seks”.

Celibat i romantična veza

Masturbacija je bitna aktivnost za razumijevanje varijacija među aseksualcima. Zanimljivo je da značajan broj aseksualaca masturbira, ali, kako kaže Bogert, “ponekad postoji nepovezanost između njih i osoba o kojima maštaju”.

Mnogi aseksualci tako masturbiraju samo kako bi se oslobodili pritiska, a u nekim slučajevima i zato što sami sebe privlače, ali stručnjaci su saglasni da je neophodno sprovesti istraživanja o masturbaciji među aseksualcima, kako bi se raspolagalo boljim rezultatima.

Dok se celibat u mnogim religijama i tradicijama slavi kao vrlina, aseksualnost se danas često etiketira kao poremećaj. Ali istina je, tvrde istraživači poput Bogerta, potpuno suprotna: aseksualci obično ne pokazuju nikakve znakove invalidnosti ni stresa prouzrokovanih svojim stanjem.

To je nešto što ih, na određene načine, čini dobrom kontrolnom grupom za dijagnostikovanje stresa, riskantnog ponašanja i privremene neuračunjivosti, što sve zajedno može da utiče na drugu grupu: seksualnu većinu.

Drugo iznenađujuće otkriće jeste da mnoge aseksualne osobe žele da budu u romantičnoj vezi. “Oni žele mnoge neseksualne aspekte ljubavne veze”, kaže Lori Broto, profesorka ginekologije na Univerzitetu u Britanskoj Kolumbiji u Kanadi. “Riječ je obično o fizičkim aktivnostima poput maženja, koje su potpuno nepovezane sa seksualnom željom”.

Osim romantičnih komedija, istraživanje aseksualnosti je vjerovatno najviše doprinijelo razdvajanju romantike od seksa koji, kako su pojedina istraživanja potvrdila, uključuju aktivnost različitih dijelova mozga.

(B92)