KOMENTAR: PDP-ova politika jeftinih fraza

Zamislite samo koliko je SDS postao nebitna, marginalana politička opcija kada je PDP Mladena Ivanića, sa svojih šest ili sedam odsto podrške, suvereno stao na čelo opozicionog bloka u Republici Srpskoj.

Zamislite samo koliko se SDS srozao do nebitnosti u političkoj svakodnevnici, kada im Branislav Borenović i Igor Crnadak definišu šta je bitno a šta nebitno za interese Republike Srpske.

Zamislite samo kako se osjećaju “veterani” SDS-a poput Miće Mićića, Milovana Cicka Bjelice, Sonje Karadžić-Jovićević ili mnogih drugih istinski privrženih ideji narodnog pokreta, koja ih je okupljala sve ove godine, kada moraju javnosti da pravdaju da primitivni napadi na Srpsku pravoslavnu crkvu nisu nikakva nova politika SDS-a već prilično bezobrazan stav “solo igrača” iz te stranke.

Teška, stvarno teška vremena za SDS kada je u Banjaluci pao ispod statističke greške po istraživanjima. A šta drugo mogu i očekivati kad su svoje političko djelovanje u najvećem gradu Republike Srpske poistovjetili sa prilično fanatiziranim PDP-ovim poslanikom Draškom Stanivukovićem, momkom koji je zamislio da sve svoje frustracije, koje ima velik broj mladih i prilično neobrazovanih njegovih godina, može izliječiti svakodnevnim plaćenim fejzbuk silovanjem o lošim tipovima u gradskoj vlasti.

Cijenu za politiku jeftinih fraza, koju sve ove godine provodi družina Mladena Ivanića za sada je platila SDS. Dok s druge strane, PDP-ovi jurišnici profitiraju privlačeći dezorjentisano SDS-ovo biračko tijelo.

Nije li i posljednji medijski istup Ivanićevog šegrta, Borenovića, pokazao koliko su se oni stvarano utrenirali u prosipanju floskula, izvrtanju činjenica i bacanju prašine u oči građanima.

Pričati o legitimitetu u predstavljanju na nivou BiH a ne pročitati Ustav te iste BiH potvrda je jedne površne i kratkovidne Borenovićeve politike. Formiranje Savjeta ministara po slovu tog Ustava nikada ne može biti matematički zbir 22 poslanika. I tu Borenović, a sa njima i Mirko Šarović, debelo obmanjuju građane Republike Srpske.

Prosti zbir 22 poslanika sugeriše da se u parlamentu BiH primjenjuje princip jedan poslanik jedan glas, ali to nije tačno. Postoji niz drugih ustavnih mehanizama koji štite ravnopravnost i konstitutivnost prvo naroda,  a onda i interese entiteta. Legitimitet da predstavlja Republiku Srpsku građani su dali političkoj opciji predvođenoj Miloradom Dodikom.

I tu upravo i leži sav politički bezobrazluk PDP-a i SDS jer svojim prisustvom u Savjetu ministara daju za pravo Bakiru Izetbegoviću i SDA da se iživljavaju nad Republikom Srpskom i njenim pravom da je, u skladu sa izbornom voljom njenih građana, na nivou BiH prestavlja koalicija oko SNSD-a. Da im je iskreno stalo do interesa Republike Srpske trebali su još prije godinu dana da napuste funkcije u Savjetu ministara.

Druga Borenovićeva jeftina politička fraza u istom medijskom istupu da je za deset godina sadašnja vlast u Republici Srpskoj, koju on naziva šizofrenom, otjerala 300.000 ljudi iz nje. Vjerovatno je i tačna brojka od 300.000 ljudi koji su otišli, uglavnom radi perspektivnosti i većih mogućnosti za posao u zemljama zapadne Evrope. Ali oni nisu otišli zbog ove ili one vlasti. Ljudi odlaze radi svojih privatnih interesa a ne jedne ili druge politike.

Trend odlaska je posljednju deceniju zahvatio sve zemlje bivše Jugoslavije. Slavonija u Hrvatskoj je poluprazna i više se Slavonaca preselilo u Irsku nego u Zagreb. Srbija i ostale regionalne države suočene su sa pravim stampedom odlaska ljudi. I u Federaciji je veoma izražen trend iseljavanja i privremenog odlaska na rad u bogatije zemlje. Republika Srpska je dio istog prostora i procesa kao i sve ostale ovdašnje države.

Pretendovati da se ozbiljno baviš politikom, predstavljati se kao lider opozicije a unutrašnju politiku zasnovati na jeftinim frazama prilično je neodgovorno i predstavlja podcjenjivanje građana. Čak i zabrinjavajuće je pomisliti da Borenović stvarno vjeruje da sa Crnatkom i Stanivukovićem predstavlja alternativu sadašnjoj vlasti.

(banjaluka.net)