Nismo isti
Na izmaku 9. i na pragu 10. januara iz FBiH stigle su slike paljenja zastave Republike Srpske uz pokliče “Alahu-ekber” i “Tekbir”, dok je u Konjicu sveštenik sa crkve morao skinuti zastavu kako bi izbjegao linč rulje, koja je, uz očiglednu saglasnost policije, uputila niz prijetnji i uvreda.
PIŠE: Aleksandar Stojanović
Čitav 9. januar u drugom entitetu ispraćen je jeftinom patetikom u maniru seoske babe tračare, a predvodilo je propagandno glasilo Istraga.ba. Pisali su i tvitove na engleskom ne bi li im opet neko pritekao u pomoć i u zadnji čas možda bombardovao Republiku Srpsku. Kad su vidjeli da pišaju u vjetar, bijes je proključao, pa su se “hrabro” istresli na zastavama i svešteniku. Naravno, sve u skladu sa građanskim opredjeljenjem.
I nije ovo siktanje, kukanje i divljanje u maniru pećinskih ljudi potvrda da je proslava 9. januara bila sjajna, nego samo potvrda zbog čega taj 9. januar u Republici Srpskoj slavimo i obilježavamo. Jer, da 1992. godine nije bilo tog dana, danas oni ne bi palili zastave, nego kuće, i ne bi se završilo na prijetnjama svešteniku, nego bi vjerovatno bio živ oderan. Nije cilj 9. januara da se slavi u inat drugima, nego iz ljubavi i zahvalnosti što imamo ovo parče zemlje i institucije kakve-takve, državnost kakvu-takvu, koja nam garantuje da uopšte možemo biti živi.
Izlišno je pisati više traktate o tome šta 9. januar znači Srbima u Republici Srpskoj, kao što postaju smiješni tekstovi iz medija drugog entiteta o tome zbog čega je taj dan “nedopustiv” (interesantno, sve na fonu izjave koju je juče objavila američka ambasada), jer sve se vidjelo u danima pred i na taj dan.
Sada će čaršijska propagandna mašinerija da se uhvati slučaja iz Srebrenice, kad su dvojica nesavjesnih Srba pucala u vazduh iz vazdušne puške kraj kuće povratnika. I treba osuditi, jer niti priliči Božiću takva proslava, niti je mjesto za takve proslave. Ali, postoji jedna ključna razlika. Policija Republike Srpske istog momenta je privela ta lica, čak im možda pripisala i nepostojeća krivična djela. A šta je uradila policija u FBiH?
Proslava 9. januara u Banjaluci bila je zaista svečana, bez ijednog poziva na linč bilo koga ili bilo čega. Sam predsjednik Republike Srpske je rekao da smo: “Dužni obezbijediti mir i bezbjednost svim građanima, bez obzira na naciju”. I tako treba da bude, jer za razliku od FBiH, gdje su Srbi svedeni na nivo statističke greške, u Republici Srpskoj živi veliki broj građana drugih nacija. I treba da žive. I svaki Srbin koji bi im pokušao ukinuti Bajram ili dan Svih svetih, bio bi isti kao oni koji Srbima žele ukinuti krsnu slavu.
Jeftini pokušaji spina da Srbi taj dan “slave genocid” je smiješna konstrukcija koja može doći samo iz glava onih koji ubistvo srpskog svata slave kao dan početka “oslobođenja”. Reći da je dan uspostavljanja države slavljenje genocida je kao da Izraelu osporite 14. maj, kada su 1948. godine proglasili svoju državu, samo zbog toga što su kasnije tog dana arapske zemlje objavile rat Izraelu i u njemu izgubile. Ali, da Bošnjaci znaju išta o stvaranju države, ljepše bi ovdje stvari bile ustrojene.
Uglavnom, mi smo 9. januara pokazali da dronove koristimo da na nebu napravimo projekciju u obliku goluba mira, a ne da njima nekog napadamo. Sablju “ne vadimo bez povoda” i molimo se Bogu da puške nikad ne koristimo. A ako su prijetnja miru poštari, mladi sportisti, medicinari, volonteri Crvenog krsta, borci bez dijelova tijela i brojni učesnici defilea iz civilnog sektora, a ne obožavaoci islamističkih ideologija, onda su Amerikanci džaba palili avione.
Nismo isti.
Novaković Bursać: Priča o Izbornom zakonu pokazuje kako se u BiH uvoze problemi
