Srbi su etnički očišćeni iz Federacije BiH

Piše: Milorad DODIK

U proteklom periodu česte su organizacije određenih skupova, uglavnom Sarajeva, na kojima se govori o bosanskoj naciji i drugim nacionalnim pitanjima. U kontinuitetu, a posebno posljednjih dana, slušamo istu mantru, Bosna i Hercegovina se predstavlja kao građanska država s ravnopravnim narodima, građanima i slično. Priča se, gle čuda, o etničkom čišćenju i drugim stvarima, ali priča je jednostrana, neutemeljena, bez izvornih podataka i argumenta.

Time, namjerno ili nesvjesno, samo zaoštravaju ionako tešku političku situaciju u Bosni i Hercegovini.

U bošnjačkom nacionalnom korpusu često pozivaju na to da je i koliko je Bošnjaka živjelo u pojedinim opštinama i regijama današnje Republike Srpske, a svjesno se preskače ta ista ili još drastičnija promjena kada je u pitanju srpski narod u opštinama Federacije BiH.

I pored činjenice da 2013. nije sproveden transparentan i fer popis, jer su podaci frizirani, namješteni za veći broj Bošnjaka, treba primijetiti da nisu mogli da lažu za Srbe te 2013. godine.

Dakle, BiH je 1991. godine imala svoj demografski maksimum od 4.37.033 stanovnika, s nacionalnom strukturom: Muslimani 43,47%, Srbi 31,21%, Hrvati 17,38%, Jugoslovneni 5,54%, ostali 2,4%. Podaci po popisu 2013. godine su pokazali potpuno izmijenjenu demografsku sliku BiH. Prvo, broj stanovnika je pao na 3,531.159, pa ako se od toga oduzme utvrđenih 196.000 popisanih nerezidenata, realan broj je ne za 845.874 stanovnika manji, već za cijelih 1.041.874 stanovnika.

Kao primjer navodnog etničkog čišćenja na teritoriji današnje Republike Srpske često se navodi Prijedor u kojem je 1991. godine živjelo 49.350 Bošnjaka, dok ih je 2013. godine popisano 29.034. Međutim, prećutkuje se da je u Mostaru 1991. godine bilo 23.846 Srba, a 2013. godine svega 4.420 ili za 81% manje.

U Sarajevu je bilo 259.470 Bošnjaka, 157.143 Srba, 3.483 Hrvata, 5.640 Jugoslovena i 19.093 ostalih, dok je 2013. godine u Kantonu Sarajevo popisano 346.575 Bošnjaka, 17.520 Hrvata, 13.300 Srba i 36.198 ostalih. Takođe, u Zenici je 1991. godine bilo 23.430 Srba, a 2013. godine 2.409 Srba ili za cijelih 90% manje.

Šta je suština u svemu ovome, a što neće da kažu ili prihvate u bošnjačkom nacionalnom korpusu?

Krenimo od toga da se ratni demografski gubici u BiH 1992-1995. godine nameću kao značajan faktor savremenih tendencija u razvoju njenog stanovništva. Izvori podataka su jedan od najznačajnijih faktora valjanosti u empirijskom istraživanju, kao i sami naučni izvori. Da li smo imali takve podatke? Da, imali smo. Logično je pitanje gdje smo ih imali i jesu li verifikovani? Da, upravo tako. Naime, oni koji se zaklinju u Haški sud i njegove odluke, prećutkuju to i ne pozivaju se na te podatke.

Pred Haškim sudom izneseni su svi podaci u više predmeta odbrane optuženih srpskih lica. I, u konačnom, Haški sud je već 2011. godine u predmetu “Župljanin-Stanišić” u cijelosti prihvatio sve podatke u okviru Ekspertskog demografskog izvještaja, koji je u Tribunalu, kao demografski ekspert, punih 10 dana iznosio prof. dr Stevo Pašalić. Izvještaj je usvojen u cijelosti sa svim podacima koji su tamo navedeni i, pored toga, u tom dokumentu podvučen je jedan vrlo važan detalj – da je u BiH od 1991. godine, što je potvrdio i popis 2013. godine, došlo do “etničke teritorijalne homogenizacije” na cijelom prostoru BiH.

Upravo to danas svi prećutkuju u Federaciji BiH i svu oštricu upućuju ka Republici Srpskoj da je “nastala na genocidu” i da je “etnički očišćena”.

Dakle, zbog onih silnih okruglih akademskih stolova, Kruga 99, člana Predsjedništva BiH Denisa Bećirovića, brojnih drugih zvaničnika, važno je istaći da je stanovništvo BiH tokom ratnih zbivanja doživjelo velike promjene u svom teritorijalnom razmještaju. Te promjene se kvalifikuju na različite načine, a pored toga samo tokom rata izvan BiH je otišlo preko milion ljudi. Nakon rata vratio se značajan broj, ali je u drugim zemljama zauvijek ostalo oko 570.000 stanovnika. Kada se tome dodaju i dalje intenzivni emigracioni procesi, BiH je danas pala ispod tri miliona stanovnika. Pa ko je za to kriv? Republika Srpska? Uz to, najviše odlazi upravo bošnjačko stanovništvo.

Rezultat svih ovih promjena je etnička teritorijalna homogenizacija i uprošćavanja etničkog mozaika na prostoru BiH. Taj proces treba uzeti kao realan i stvaran, bez upiranja prstom u neke izmišljene krivce.

Ali, u Federaciji BiH se to predstavlja u drugoj konotaciji i to da su “nasilna etnička homogenizacije i etnička teritorijalizacija u ratu dovele do velikih promjena etničke strukture stanovništva u opštinama i gradovima BiH”. Međutim, uz gomilu brojki i promjena u opštinama i gradovima BiH, dalje se ne vrši analiza tih promjena. Prosto iz razloga što su one mnogo izraženije u Federaciji BiH, krenuvši od Sarajeva, preko Tuzle, tzv. predratne “jugoslovenske sredine”, pa nadalje.

Zato je danas u tuzlanskoj regiji 1,60% Srba, umjesto 17% predratnih, ili oko 90% Bošnjaka, umjesto predratnih 40-60%, zavisno od opštine do opštine.

Tako dolazimo do recentnih obilježavanja događaja i tragedija u ratu u BiH i izvan BiH. Iz tih razloga su više nego ikad neophodni jedinstvo i djelovanje u srpskom nacionalnom korpusu, jer u suprotnom nam to nanosi štetu, čak veću od očekivane.

Sve ove laži iz Federacije BiH za krajnji cilj imaju da se izvrši pritisak u pravcu nestanka Republike Srpske ili, pak, ako to ne uspiju, da se sruši sistem i način predstavljanja naroda i entiteta na nivou BiH, a time i način konsenzualnog odlučivanja sa garancijama od preglasavanja.
Bošnjački politički establišment to neskriveno i hoće. Oni bi da su većina, lažna, a mi Srbi i Hrvati bi trebalo da smo marginalna manjina prepuštena volji Bošnjaka.
Ponekad je lijepo sanjati, a ove bošnjačke težnje vratiće im se kao grozomoran san zbog kojeg im i na javi neće biti dobro.

(Dodik.net)