Starac uzdignuta čela
PIŠE: Zoran Pejašinović
(Povodom godišnjice smrti bana Milosavljevića)
Na današnji dan, 28. jula 1960. godine, umro je Svetislav Tisa Milosavljević, prvi ban Vrbaske banovine. Tim povodom donosimo nekoliko njegovih misli koje je na papir stavio pred kraj života. Vrijedi pročitati!
NIČEGA SE NE STIDIM
„Moj život je bio interesantan, ja sam i ako dete osiromašenih roditelja, dospeo do najviših položaja u državnoj administraciji, a pod starost morao da se mučim, da bih održao sebe i svoju porodicu. Ali na svu moju prošlost sa zadovoljstvom i uzdignutom glavom gledam; ničega se ne stidim, – naprotiv sa unutrašnjim mirom prelazim u mislima sve etape, kroz koje sam u životu prolazio, pa ni na jednom pitanju ne osećam grižu savesti ili makakvo nespokojstvo”.
STARAC I PONOS
„U životu sam doživljavao mnoge i velike promene, ali se nikada u zadovoljstvu i kratkotrajnim časovima (ili danima) sreće, – nisam gordio niti pak u nevolji ponižavao, a u nesreći očajavao […]. Tim svojim karakternim osobinama, ja sam i danas pod svoje stare dane – ponosan”.
I na kraju, posljednje riječi iz memoara bana Milosavljevića, napisane na Svetog Savu 1942. godine u Beogradu:
SAVJET I ZAVJET
„Кrajnje je vreme, da se u našoj zemlji otpočne da ceni savestan, ispravan i čestit rad, od najviših do najnižih državnih, samoupravnih i privatnih službenika, i svih javnih radnika u opšte, – a kad to budemo postigli – svanuće davno željeni preporod našega naroda.”
Oznake: Svetislav Milosavljević
