Štićenici Doma Rada Vranješević na raskrsnici poslije izlaska
Štićenici koji nakon završetka školovanja napuštaju Dom za djecu bez roditeljskog staranja “Rada Vranješević”, imaju velike poteškoće da nađu zaposlenje i krov nad glavom. Za to im je potrebna podrška šire društvene zajednice kako ne bi bili prepušteni “ulici”.
Izjavio je to direktor Doma “Rada Vranješević” Vladimir Kajkut.
– Potrebno je tako urediti zakonske propise, po kojima bi ova djeca imala prednost pri zapošljavanju. Samo njih nekoliko godišnje napusti dom i smatram da ne bi bilo veliko opterećenje za grad i Republiku ukoliko bi imali prioritetan status pri zaposlenju – kaže Kajkut.
Istakao je i da ima svijetlih primjera među privrednicima.
– Ima ljudi velikog srca poput vlasnika preduzeća “Krajina klas” Saše Trivića, koji se javio sa prijedlogom o sapoštavanju štićenika. On je pružio mogućnost svima iz Doma koji iduće godine završavaju srednju školu, da dolaze na praksu i obuče se za rad u pekari, kako bi im kada napuste dom dao zaposlenje. Već su krenuli na obuku i jako su zadovoljni – rekao je Kajkut.
Kaže da većina štićenika nakon izlaska potraži prijatelje koji su već izašli, kod kojih borave i zajedno plaćaju stanarinu.
– Uglavnom rade kao zanatlije, konobari i pekari. Imamo jedan dio u Domu gdje godinu mogu da borave štićenici koji su završili školovanje i koji treba da se osamostale. Tu se uče životnim navikama i odatle traže zaposlenje. To je program i drugih država u susjedstvu. Tamo djeca imaju stanove u kojem borave u tom prelaznom periodu sa minimalnim nadzorom vaspitača i određenim budžetom. To je puno bolje jer su odvojeni od grupe i prilagođavaju se onome šta ih čeka u budućnosti kad napuste zajednicu – ispričao je Kajkut.
Iz Ministarstva zdravlja i socijalne zaštite Republike Srpske rečeno je da je za podršku mladima u osamostaljivanju potrebno obezbijediti sredstva u budžetima opština za pomoć po izlasku iz organizovanih oblika zaštite, odlukom o proširenim pravima u oblasti socijalne zaštite.
Povratak
Dodaje da se oko 50 odsto štićenika kada izađe iz Doma vraća u opštinu iz koje su došli, gdje lokalni Centar za socijalni rad preuzima osnovnu brigu o njima.
– U svoje opštine se vraćaju uglavnom oni koji imaju neke srodnike u mjestima iz kojih su potekli i oni koji ne uspiju da se snađu u Banjaluci. Skoro svima njima je želja da ostanu u većem gradu, gdje su već stekli drugare i navikli se na život, ali ne uspije svako da se osamostali nakon izlaska – kazao je Kajkut.
(Glas Srpske)
