Zašto volimo Pikasa

U Americi napravljen algoritam za ocjenjivanje kreativnosti umjetničke slike. Najbolje su prošle „Gospođice iz Avinjona“, dok se „Mona Liza“ nije svidjela algoritmu

Slika izbezumljenog čovjeka koji je obuhvatio glavu rukama, dok se nad njim nadvilo crveno nebo, poznata je širom svijeta. Riječ je o „Vrisku“ Edvarda Munka koji je i sam bio misteriozan, kao što je i njegova slika. Ali ne i po mišljenju Ahmeda Elgamala, profesora sa univerziteta Rutgers u Nju Džersiju, koji je razvio algoritam za procenjivanje originalnosti slike, upoređujući je sa slikama iz istog doba u kom je naslikana, prenosi „Vašington post“.

“Rezultati pokazuju da ljudi više nisu jedine sudije koje odlučuju o kreativnosti nekog autora. Kompjuteri mogu da urade isti zadatak” smatra ovaj profesor.

Koristeći matematičke transformacije, sa kolegama iz Škole za umjetnost i vještačku inteligenciju u Nju Džersiju, razvili su sistem za određivanje kreativnosti i značaja koji ima neka slika.

Tim je u algoritam uključio Kantovu definiciju genijalnosti – biti originalan i davati primjer, to jest ostaviti iza sebe uticaj koji traje. Istraživači su napravili biblioteku od 1.700 slika od 15. do 20. vjeka. Kada pretražujmo internet, kako su naveli, koristimo ovaj tip algoritma da bismo prošli kroz veliki broj stranica i identifikovali samo pojedine najvažnije za našu pretragu. U ovom algoritmu zadati su parametri – boje, tekstura, korišćenje perspektive i ono što je naslikano na samom platnu. Koristili su princip „mašine vremena“, i slikama mjenjali datum kao da je ona naslikana kasnije ili ranije.

Među onima koje su dobile veoma visoku ocjenu za kreativnost bio je Munkov „Vrisak“ koji je jedan od najčešće kasnije reprodukovanih radova. Visoko su ocjenjene i prve slike iz perioda suprematizma Kazimira Maljeviča. Za period od 1916. do 1945. najbolje su slike Pita Mondrijana i američke umjetnice Džordžije O̕ Kif. Slika koja se izborila za prvo mjesto kao najkreativnija u periodu od 1904. do 1911. bila je Pikasova „Gospođice iz Avinjona“. Algoritam je dao visoku ocjenu „Tajnoj večeri“ Dominika Girlandaja, za razliku od istoimenog remek-djela Leonarda da Vinčija koje se pojavilo dve decenije kasnije. „Mona Liza“ je, pak, primjetno odsutna sa liste najboljih. Naime, algoritmu se ona uopšte nije dopala.

Elgamal je naglasio da ne želi da istraživanje bude shvaćeno kao nešto što će potencijalno zamjeniti istoričare umjetnosti, niti smatra da o vrjednosti umjetničkog djela kompjuter može bolje da odlučuje od čovjeka i ljudskih očiju. Mi smo u stvari, objašnjava, motivisani vještačkom inteligencijom, a krajnji nam je cilj bio da se stvore mašine koje imaju percepciju, kognitivne i intelektualne mogućnosti koje su na korak bliže ljudima.

(Politika)

Koja je tvoja reakcija?

0% Srećno

0% Ravnodušno

0% Zabavno

0% Smiješno

0% Bijesno

0% Tužno