(FOTO) Piza – grad čudesa
Piza je ravničarski grad, moderan u punom smislu reči, sa svojim izgledom udobnosti, celovitosti i pravilnosti, ali i monotonije.
Obala Arna, koja na tom mestu pravi jednu veličanstvenu upečatljivu krivinu; kuće sa zelenim žaluzinama, sa žutim ili smeđim malterom ili, tačnije, dvorci, pošto sva ta zdanja imaju karakter monumentalnosti, navodi pisac Miloš Crnjanski u putopisu “Ljubav u Toskani”, opisujući grad smješten u italijanskoj regiji Toskana, na desnoj obali rijeke Arno.
Iako u gradu postoje brojne crkve, mostvi, fontane, iako je grad poznat kao univerzitetski, Piza je najpoznatija po Trgu čudesa na kojem se nalaze Krivi tornj, katedrala uzašašća blažene djevice Marije, krstionica svetog Ivana, te monumentalno groblje.
Na putu do “najčudesnijeg” trga na svijetu prolazite kroz gradske ulice, pored zidina kojima su opasani ovi sakralni objekti, a kada dođete do glavne kapije zidina, jednostavno ćete ostati bez riječi (često se može čuti uzvik čuđenja kod turista, te anegdote kažu da se Trg čudesa upravo tako zove jer se ljudi čude i dive ljepoti koju vide pred sobom), jer takvu arhitekturu nećete vidjeti drugdje.
Vodiči će vam ispričati da je temelje Krivog tornja, koji je u stvari zvonik katedrale, postavio arhitekta Bonano Pizano 1173. godine i na njemu radio do 1185, kada je iznenada nestao, ostavljajući građevinu nezavršenu.
Ne postoje tačni podaci o tome da li je Bonano zaustavio radove zbog toga što je shvatio da se toranj naginje ili je možda umro. Tako je toranj, napola završen, stajao 90 godina sve dok drugi arhitekta, Guljeljmo de Instrik, nije odlučio da se angažuje na ovom projektu. Godine 1250. nekoliko arhitekata je pokušalo da ga ispravi, ali je on i dalje tonuo.
Izgradnja je završena 1360. godine, a toranj je danas visok 55 metara, broji osam spratova, 249 stepenica, te sedam zvona. Do 1990. godine, toranj u Pizi se toliko nakrivio da su zvaničnici morali da ga zatvore za posjetioce i pokrenu sanacione radove. Inženjeri su uspjeli da smanje nagib, a toranj je ponovo otvoren za posjetioce i turiste u decembru 2001. godine, sa četiri metra nagiba.
Arhitekta Mikele Jamiolkovski tada je kazao da je “svijetu vraćeno jedno od najvrednijih umjetničkih djela”. Kada se nađete kod Krivog tornja, bićete počastvovani što stojite na istom mjestu gdje je stajao i astronom, fizičar, matematičar i filozof Galileo Galilej, koji je u Pizi rođen 15. februara 1564. godine.
Samo pogled dalje od tornja, nalazi se katedrala uzašašća blažene djevice Marije. Fasada ovog bisera arhitekture je od sivog mramora i bijelog kamena.
Unutrašnjost katedrale je impozantna, a popločana je bijelim i crnim mramorom, svod je pozlaćen, dok je kupola oslikana freskama. Kada ste vidjeli bravure slavnih italijanskih umjetnika, samo nekoliko koraka dalje je i krstionica svetog Ivana, kružna građevina od bijelog mramora, započeta 1153. godine, a završena u 14. vijeku.
Najveća je u Italiji, a viša je i od Krivog tornja. Unutrašnjost krstionice je začuđujuće jednostavna i veoma akustična. Brojni turisti koji pohode Pizu mišljenja su da se sve što treba vidjeti u gradu na rijeci Arno nalazi upravo na Trgu čudesa, dok drugi zagovaraju mišljenje da je Piza više od Krivog tornja. Ako nađete vremena, na turističkim punktovima uzmite kartu Pize i krenite u detaljnije otkrivanje ovog bisera Italije.
Za kraj obilaska čudnovatog grada, pazarite suvenire – magnete, snježne kugle, privjeske, razglednice – a na umu imajte da ove podsjetnike na putovanja i čuvare uspomena van zidina koje ljubomorno čuvaju Trg čudesa možete kupiti za manje novaca nego u samom krugu zidina (za magnete ćete kod uličnih prodavaca izdvojiti jedan evro, a za male snježne kugle s motivom grada tri evra, dok su na “polju čuda” oni skuplji za jedan do dva evra).
Nakon što izaberete suvenir koji će vas podsjećati na ovo putešestvije, izaberite kafić sa pogledom na sam trg, a u kojem ćete degustirati italijanske kafe, nadaleko poznati sladoled ili vina.
Za kraj, kad budete izlazili iz okvira starih zidina i napuštali Trg čudesa, ono što vidite najbolje će opisati riječi nobelovca Ive Andrića – tamo gdje glatka površina okomitog zida napušta ravnu liniju i savija se lagano u prvi nagovještaj zaobljenog svoda, tu je čovjekova građevinarska vještina prevazišla samu sebe i prestala da bude prosto slaganje kamena na kamen. Tu je počeo smjeli podvig ljudskog duha.
(NN)
